سنگ کلیه :
بیماری سنگ کلیه، (به انگلیسی: urolithiasis و Kidney stone disease)، جسم سختی است که از کانی‌های موجود در ادرار تشکیل می‌شود. سنگ کلیه به‌طور معمول در کلیه تشکیل می‌شود و بدن را از طریق جریان ادرار ترک می‌کند. سنگ کوچک ممکن است بدون ایجاد علائم عبور کند. اگر یک سنگ به بیش از ۵ میلی‌متر (۰.۲ اینچ) رشد کند، می‌تواند منجر به انسداد مجرای ادراری شود که درد در قسمت پشت و شکم ایجاد می‌کند. این درد که کولیک یا قولنج کلیوی نام دارد، به صورت درد عودکننده‌ای است که هر ۲۰ تا ۶۰ دقیقه تکرار می‌شود. همچنین خون ادراری، استفراغ و ادرار دردناک ممکن است اتفاق افتد.[۱]
اکثر سنگ‌ها به دلیل ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی شکل می‌گیرند. عوامل خطر شامل کلسیم بالای ادرار، چاقی و کم تحرکی، غذاهای خاص، برخی داروها، مکمل‌های کلسیم، هیپرپاراتیروئیدیسم، نقرس و نوشیدن مایعات ناکافی است. سنگ‌ها در کلیه به خاطر غلظت بالای مواد معدنی در ادرار تشکیل می‌شوند. تشخیص معمولاً بر اساس علائم،آزمایش ادرار و تصویربرداری پزشکی است. آزمایش خون همچنین ممکن است مفید باشد.[۲] سنگ‌ها به‌طور معمول براساس موقعیت آن‌ها طبقه‌بندی می‌شوند: سنگ کلیه (nephrolithiasis)، سنگ مجاری (ureterolithiasis)، سنگ مثانه (cystolithiasis). طبقه‌بندی دیگر بر اساس ماده‌ای است که سنگ از آن تشکیل شود: اگزالات کلسیم، اسید اوریک، استرویت، سیستین؛ البته اغلب سنگ‌ها از جنس کلسیم اُگزالات هستند .[۱]
اغلب بیماران معمولاً در سال‌های اولیه بلوغ و حداکثر شیوع سنی حدود ۲۸ سالگی مبتلا به سنگ‌های کلیه می‌شوند. به‌طور کلی سنگ‌های کلیه در مردان ۴ برابر زنان است، نسبت مرد به زن ۲ به ۳ است.[۳]
منبع : ویکی پدیا
